Mijn eerste orthodox Pasen

Wat als je triestig bent en met niemand kan communiceren? Wat als de chauffeur weer eens moeilijk doetover geld? Wat als een dronken truckchauffeur de poort omver rijdt van de clinic en je als een razende tegen hem te keer gaat? Wat als je een hele nacht wakker moet blijven voor een bevalling en de jonge moeder ondankbaar is? Wat als je tussen die bevalling door een patiënt hebt moeten reanimeren na een zware vechtpartij en je collega staat te flippen? Wat als je geen honger hebt en je toch verplicht wordt om te eten? Wat als dat eten nu enkel vlees en injera is en je dit de hele dag door moet eten? Wat als je daarna moet braken tijdens je tocht door de bergen, gekleed in een traditioneel Ethiopisch gewaad?
Wat als je even naar huis wilt?
Dit was mijn orthodox Pasen...

Maar naast dit alles heb ik wel een leuke dag gehad. Abid en ik hebben samen gekookt, samen ons opgemaakt, gezelschapsspelletjes gespeeld, gelachen, gedanst...

Ik ging op bezoek bij Sunight, een plaatselijke leerkracht. Ik vond haar alleen in haar huisje kijkend naarde TV. Onverwachts vierde ze Pasen helemaal alleen. Haar man kon niet komen; hij had wachtdienst in het leger. Haar zus en broers mochten niet vertrekken uit het vluchtelingenkamp omdat ze elk moment hun medische test moeten ondergaan om daarna naar Amerika te vertrekken. De andere leerkrachten waren bij hun familie en haar zoontje en dochtertje waren met andere kinderen gaan spelen. Haar huis stond vol eten en ze had zelfs 2 emmers tsowa, een lokale drank, bereid. Samen deden we dan maar de ganse koffieceremonie en zo vertelde Sunight haar dromen. Wel, ze heeft eigenlijk 1 grote droom;  namelijk 1 dag samen zijn met haar hele familie en zo haar moeder en vader terug te zien. Omdat ze in Eritrea wonen, kan ze geen nieuws van hen ontvangen. Ze is bang dat haar moeder ondertussen al gestorven is. Ik schaam me, omdat ik me vandaag druk heb gemaakt om een stomme poort en heimwee had naar huis. Ook Abid kon Pasen niet vieren met haar familie omdat ze ver weg in Addis Abeba wonen.

Ps. Geef mij maar toch wat chocolade in plaats van hopen vlees op Pasen!!