Deze ochtend hebben we een container open gedaan. Aan de container met groot medisch materiaal mochten we nog steeds niet aankomen. Hopelijk kunnen we Abara later nog overtuigen om toch minimum een inventaris op te maken. Maar prioriteit was de andere container. Er kwam een geur van oud karton, stoelgang en dode beesten uit. We zijn met z'n allen vol energie begonnen, Marie, ik en de 3 verpleegkundigen. We haalden het nog bruikbaar materiaal eruit. Volgens Abara was alles nog bruikbaar, maar we hebben streng toegezien dat er geen vuil of kapot materiaal werd gehouden. We probeerden met handen en voeten uit te leggen dat het materiaal kon besmet zijn met bacteriën van de muizen of ratten.
Ondertussen kwamen er patiënten naar het ziekenhuis. Er worden dus niet enkel bevallingen gedaan. Tekle nam me mee naar de wachtrij. Ze hadden een vrouw binnen gebracht op een zitbrancard, zelf gemaakt. Ik mocht de bloeddruk, temperatuur en pols meten. Ze had bloederige diarree, zware buikkrampen en voelde zicht futloos. Marie prikte een infuus. Ze was duidelijk gedehydrateerd. Hoe het verder is gelopen met haar weten we niet. Wel dat al haar mankracht heeft geholpen met een groot deel van de container te ledigen. Verder was er nog een jongen die 2 grote hoofdwonden had na een gevecht. De wondzorg volgens Tekle is toch wel heel verschillend met die van mij, maar steriel was hij wel! Er was ook nog een vrouw met chronische bronchitis. Het werk werd goed verdeeld. Tekle deed de consultaties, Abid de medicatie en betaling en Abara de administratie. Tekle legde heel goed uit hoe de consultaties verliepen en hij liet me meteen heel wat doen. Ze zijn hier niet terughoudend voor oefening!
Tegen de middag was het heel erg warm. Iedereen begon zijn ding te doen met het materiaal. De frustraties begonnen hoog op te lopen bij Marie en ik, dus hebben we beslist het werk even stil te leggen. Voor ons tot na het middagmaal, voor hen tot morgen. Marie en ik hebben na een heerlijke enjira het materiaal gesorteerd en in onze kamer gestockeerd. Eenmaal wij weg zijn, kunnen ze de volledige ruimte gebruiken om materiaal op te bergen.
Iedereen neemt hier meer dan zijn tijd en als het vandaag niet is, is het morgen wel. Ik was gewaarschuwd op voorhand maar het is toch aanpassen. Ik zou hier kunnen blijven werken, maar zij stoppen al vroeg in de dag.
De dag vloog voorbij. We werden 's avonds nog uitgenodigd op een geboortefeedt. Marie bleef thuis maar ik wou even gaan piepen. Iedereen zat onder een grote tent. Er werd gezongen en gedanst en er werd weer rijkelijk towa geschonken. Na 1 glas wou ik terug naar Marie, maar dit was zonder de wil van de andere genodigden gerekend. Iedereen trok me terug naar binnen en hielden me tegen. Gelukkig was de wacht van het ziekenhuis erbij die de mensen van me af hield. Ik schrok van zijn geweer die aan zijn hand bungelde, maar niemand keek er van op. Ik ben zo wel veilig thuis geraakt in het pikkedonker over het land. Even een tussenstop gemaakt om naar de sterren te kijken en ik ging terug naar Marie en Abid. Ze had nog wat spaghetti en gebakken banaan gemaakt. Ik eindig de dag terug in mijn kamer al schrijvend, vermoeid van een harde werkdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten