Breaking news!

Het is de afgelopen dagen rustig in de clinic. Er zijn bijna geen patiënten te zien. Enkel kinderen kwamen langs voor een kleine wondzorg. Zoals vaak het gevolg van geweld. Abara zegt dat het weer de boosdoener is. Het is sinds 5 dagen aan het regenen en er hangt onweer in de lucht.
Gisteren is de directeur van het ziekenhuis in Sobeya langs geweest. Ze hadden een vergadering over family planning. Ze zoeken een manier om de toegankelijkheid van informatie over family planning te verbeteren. Hij vroeg aan mij of ik een idee had. Ik stelde voor dat ze een informatiesessie kunnen geven aan een groep vrouwen die ze hier samenbrengen.  Het is laagdrempelig en de vrouwen komen ook uit nieuwsgierigheid. Vrouwen die elkaar kennen kunnen elkaar dan weer overtuigen om te komen. Dit is iets dat al lang bestaat en in veel andere Afrikaanse landen wordt toegepast. De directeur vond het een goed idee maar Abara was minder enthousiast. Hij wil het liever individueel doen omdat vrouwen dan meer durven vragen. Ik denk dat na een algemene informatiesessie het nog steeds belangrijk is om aan individuele begeleiding te doen. Nu komen veel vrouwen niet tot het ziekenhuis om hierover te praten. Na zo'n sessie zal de drempel veel lager zijn. Het is het proberen waard!
Stromend water is er nog steeds niet. Ik blijf de woreda en de Tigray water office achterna lopen. Ik merk dat de samenwerking tussen hen niet vlot loopt, dus probeer ik dat wat te herstellen. Communicatie is heel belangrijk maar dit loopt hier mis. Hopelijk komt het nog in orde voor ik vertrek. De waterput is ondertussen weer goed gevuld na de regen.
We amuseren ons nog steeds. Ik leer hen Belgische muziek kennen, al is Kenji Minogue misschien niet de beste referentie! Vanavond was er een battle tussen Tekle en Abid. Hij zette Tigrayse muziek op en zij Amharic muziek. Voor mij zijn beide hetzelfde; ik zal Ethiopische muziek zeker niet missen!

 Ik kan me niet herinneren of Marie en ik aan Tekle hebben gevraagd of hij een vriendin heeft. Ik ging er van uit dat hij nog vrijgezel was. We weten dat Abid een gezin heeft in Addis Abeba. De verpleegkundigen worden 3 jaar toegewezen aan een ziekenhuis in Ethiopië. Dit kan overal zijn. Ze hebben geen keuze dus zoals Abid kunnen ze geplaatst worden aan de andere kant van het land. Na 3 jaar kunnen ze kiezen waar ze willen solliciteren. Zowel voor Abid als voor Tekle zitten hun termijn er volgend jaar op. Tekle wil graag naar Shire in een groter ziekenhuis werken en Abid wil terug naar haar dochter van 4jaar en haar man die een winkel heeft in Addis. Vanmiddag vroeg ik aan Tekle of hij een vriendin heeft en het antwoord was JA! Ik viel uit de lucht want ik had hem nog nooit gezien met een meisje. Hij vertelde dat hij graag wou trouwen dus had hij een maand geleden gebeld naar zijn vader om te vragen of hij een meisje kon zoeken voor hem. Afgelopen weekend kreeg hij het goede nieuws dat zijn vader een meisje heeft gevonden. Tekle gaat nu vrijdag naar shire om zijn toekomstige bruid te bewonderen. Ook moeten ze beiden een HIV test doen. Als één van de 2 HIV positief is, gaat de trouw niet door. De ceremonie gaat door op 23 april. Hij heeft me ook meteen uitgenodigd! Ik vind het toch allemaal bizar maar hij zegt dat het serieus is. Abid kan er niet bij zijn omdat iemand het ziekenhuis moet draaiend houden. In het Noorden van Ethiopië is uithuwelijking niet de gewoonte. Hiervoor zou ik toch nooit kiezen. Ik kies  liever voor een toegewijde, intieme en passionele liefde, soms blind en ondoordacht. Dat is toch wat mij zou gelukkig maken.