Ik begon net het boek "De weg naar het avondland" van Jan Leyers. Ik ben duidelijk meer fan van zijn verhalen dan van zijn muziek. Hij trekt van Ethiopië naar België, een tocht die onze voorvaderen ook ooit hebben afgelegd. Ik vind het boek al van de eerste pagina de moeite. Misschien is het voor mij juist herkenbaar omdat ik hier ben. Het is een inspirerend mooi verslag. Een klein stukje over Ethiopië:
"Ik bevond me nu bij de bron. Dit was het land waar we onze staart verloren, waar we rechtop gingen lopen en waar we voor het eerst in een schaterlach schoten. Hier werden we mensen. Van hieruit ook trokken een paar honderd van onze verre voorvaderen op een mooie prehistorische dag de wijde wereld in. Waarom weten we niet. Wilden ze de honger ontvluchten? Werden ze door hun soortgenoten verjaagd? Of was het de zucht naar avontuur die hen dreef, een onbedwingbare nieuwsgierigheid naar wat achter de einder lag? Wat lag te wachten was niet min: de kruistochten en de Kamasutra,tango en opera, de Taj Mahal, Guernica en Hiroshima. Al het moois, slims en wreeds dat de mens sindsdien heeft verzonnen en gepleegd."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten