Shoppen

 Ik had niet verwacht dat ik zo enthousiast zou zijn om hier te shoppen! Het is niet eens voor mezelf! We steunen de middelbare school in sobeya met boeken. Ze hebben 700 leerlingen maar 1 rek boeken in hun bibliotheek. Ik kreeg een lijst mee van de directeur en die gaf ik aan de boekenverkoper in de winkel. Een stoffige kleine ruimte met duizenden boeken op elkaar, het deed me denken aan de winkels in de wegisweg (winkelstraat in de verhalen van Harry Potter). Het waren vrienden van Tesfalem dus kon ik verder shoppen en zij zouden alles klaarmaken. Achteraf bleek dat ze me 3 kapotte boeken hebben meegegeven en 150birr teveel hebben aangerekend. Dus zelfs 'vrienden van' zijn hier niet te vertrouwen! Wacht maar tot ik volgende week terug ga! Ethiopians will not fool me all the time! In Mekele zijn er ook winkels waar je medisch materiaal kan kopen. Daar vonden we de paravans en de chirurgische lamp die we zochten. De paravans zijn voor in de materniteit. Als er meer dan één bevalling is tegelijkertijd, zijn de vrouwen afgeschermd van elkaar. Enkel het geluid zal nog kunnen gedeeld worden. De lamp is vooral 's nachts nodig. Er is geen licht in de verpleegruimte. Men naait een wonde in het licht van een gsm. We zochten een beamer voor in de computerklas van de school in sobeya. Daar staan ze met 50 rond 1 computer wanneer de leerkracht les geeft. Ook zijn er geen computers genoeg en moeten de leerlingen soms met 5 rond 1 computer zitten. Met de beamer kunnen ze allemaal mee volgen op het grote scherm en kan de aankoop van meerdere computers uitgesteld worden. Na afscheid te nemen van Marie gingen we met al het materiaal naat Kelat. Eerst gingen Tesfalem en ik met een bajaj naar het busstation. De bajaj kantelde bijna om door het gewicht op het dak. Tesfalem en ik moesten telkens ons gewicht verplaatsen in de bajaj wat onhandig maar uiteindelijk hilarisch was. We namen een minibus naar Adigrat. Daar stond onze chauffeur, Negasi te wachten die ons naar kelat zou brengen. Het was donker en een 10tal mensen kwamen helpen zonder vragen om over te laden. Iedereen wou hiervoor geld krijgen. Tesfalem en Negasi weigerden te betalen en er ontstond een hevige discussie met geduw en getrek als gevolg. De situatie begon te escaleren en ik besloot er tussen te komen. Ik maakte me groot en sprak de menigte toe. (Dat klinkt alsof God verscheen en hen tot rede bracht). De mensen werden rustiger maar Negasi stond op ontploffen. Ik verplichte hem en Tesfalem in de auto te stappen. Toen ik de menigte op afstand kon brengen, begroette ik hen hartelijk en sprong ik de wagen in. Op weg naar Kelat kwamen we onze vertrouwelijke legerposten tegen. We overtuigden hen terug 's nachts de bergen in te rijden. Ik hoef niet te vertellen wat erna gebeurde...