We vulden elkaar goed aan. Zij kon stressen bij situaties waar tijd aan te pas kwam, ik relativeerde. Ik kon me kwaad maken op de mensen hier en zij bleef rustig. Zij kon niet afdingen en ik zou blijven discussiëren over 10eurocent!
Je beseft pas echt wat je aan elkaar hebt eens je niet meer samen bent. Afscheid nemen in Mekele ging snel, maar alleen aankomen in Kelat viel me zwaar. Ik moet nu alleen mijn haar wassen, alleen om water gaan en de emmer dragen, alleen de steden spinnen bombarderen in de kamer, alleen in een bajaj en minibus zitten... Het zijn van die alledaagse dingen hier die helemaal niet alledaags klinken thuis.
Ik ben niet de meest aangename persoon geweest vóór dit avontuur. Het verlangen náár was minder dan anders. Ik zat niet goed in mijn vel, ik had een relatiebreuk achter de rug en kon moeilijk afscheid nemen van mijn werk, Brussel en mijn vrienden door ziek te zijn. Ik was eenzaam maar wou liever alleen zijn. Het was misschien ook het beste moment om te vertrekken en afstand te nemen. Ik schreef eerder "Gasten gelik Jezus z'n verrezen maar ik spele da nie klaar" maar ik ben er nu niet ver meer van! Ik voel me gelukkig hier! Ik ben nu alleen maar voel me niet eenzaam!
Ik vind het heel spijtig om afscheid te nemen maar ik blijf nog even plakken. Mijn verhaal is nog niet af. Ik heb nog steeds 3 maanden, het zal vliegen, maar ik geniet van elke seconde! Marie, dank je om samen met mij dit avontuur te beginnen. Het jouwe zit er op maar het mijne zal ik afmaken met jouw raad en onze herinneringen!
Het is heerlijk een medemens aan je zijde te hebben om jezelf ervan te overtuigen dat de wereld bestaat... -Michel Tournier-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten