Leven als een oermens

en haan die 's ochtends om 5u30 aan mijn deur wordt geplaatst en daarna om de 5seconden kraait, is niet grappig! Hun manier om me wakker te maken is origineel maar dit heeft geen positieve invloed op mijn ochtendhumeur.   Ik ben vaak bij mensen op bezoek geweest waar ze zeggen "let's play a game"en telkens als ik enthousiast zeg "ja, welk spel?" bekijken ze me raar aan. Ik ben vandaag te weten gekomen waarom... Ik werd uitgenodigd door de vicedirecteur om te lunchen en daar ben ik graag op ingegaan. Dit strookte niet met de planning van de directeur, waardoor hij teleurgesteld naar huis ging. Hij riep me nog dat ik moest opletten, want de vicedirecteur heeft nog geen vrouw. Sinds hij me 'sister Pauline' noemt, heb ik het gevoel dat ik zijn bezit ben. Het voelt bevangen aan maar ik ga en sta nog steeds waar ik wil. De vicedirecteur had vlug wat eten klaar gemaakt in zijn huis. Dat bestond uit 1 kamer met een matras, een elektrisch vuurtje en een kartonnen doos met zijn kledij op de grond. Ik werd uitgenodigd om op zijn bed te zitten en hij zei "let's play a game"! Ik sprong recht en zei vlug dat ik een vriend in België heb. Wat niet weet, niet deert. Hij keek me verward aan. "Let's play a game" betekent hier: ideeën wisselen over elkaars cultuur. Wat ik eerst dacht bij de vicedirecteur, zal ik maar snel vergeten! Ik werd ook uitgenodigd om bij de geschiedenisleerkracht een koffie te drinken in de namiddag. Zijn vrouw wou graag mijn haar in Afrikaanse steil vlechten. Na uren getrek en gevloek werden mij  dreadlocks ingewijd. Gelukkig heb ik zacht haar waardoor het tegen de avond in z'n normale plooi terug viel. Na koffie te drinken en popcorn te eten in het ene huis, kreeg ik injera met pasta en koffie in het andere. Ik vluchtte om wat rust naar de kerk. Ik heb nog maar half mijn pyama aan of ik word meegesleurd naar het huis van de bedienden om chuclo te eten. Chuclo is een traditioneel gerecht uit het Tigray gebied en bestaat uit zuivere deegbolletjes in een rode pikanate saus. Dit kan geen feest zijn in mijn maag en mijn darmen protesteren al weken! Ik ben een bom op ontploffen en zo niet zullen ze me terug kunnen rollen naar België! De sfeer bij de bedienden zit er goed in. Ze zijn open gebloeid en ook al kunnen we niet communiceren in het engels, er wordt hevig gelachen met mijn gebrekkig Tigrigna. Ze leren me volgende woorden: 'bet', 'ichee', 'tseboe', 'tueom', 'dumu', 'ayer', 'oboi'... We zitten samen op de grond rond een schaal chuclo en eten met onze handen. Enkel het vuur van de kolen verlicht de ruimte. Ik vlieg terug in de tijd en voel me een oermens!